یکی از پاراگراف های به یاد ماندنی کتاب صراحت تمام عیار رو یادم نمی ره که مدیر یکی از پروژه های ناسا این رو بیان گفته بود که رباتی که ما ساختیم، برای کسی نیست، فرد خاصی اون رو نساخته، بلکه ماحصل تلاش گروهی از افراد هست.
از نظر من، هدف و غایت کار تیمی هم همینه: تجمیع اندیشه ها و مهارت ها، به جهت دستیابی به پتانسیلی فراتر از یک فرد .
حتی اگر خودتان را قطعه قطعه کنید و برای آرامش و رفاه کسی در چرخ گوشت بیندازید و رشته رشته شوید، یک روز از راه می رسد که همان کس، توی چشمتان خیره شود و می گوید:
تو هیچ وقت، هیچ کاری برای من نکردی!
هر روز شادی‌های کوچک را در خود پرورش دهید و هرگز این فرصت را از دست ندهید که اوقاتی خوش برای خودتان بسازید یا هدیه‌ای کوچکی برای خودتان بگیرید، چرا که شما کاملا سزاوارش هستید! هیچ‌وقت در این مسئله شک نکنید.
صحبت کردن با یک دوست صمیمی آن هم فقط یک بار در تمام طول روز برای رسیدن به نقطه نظری مشترک پیرامون موضوعی خاص- حتی در حد شوخی کردن یا اشاره به این نکته که دلتان برای آنها تنگ شده است- نه تنها احساس شادی شما را افزایش، بلکه سطح استرس را نیز تا پایان روز کاهش می دهد. درست مانند آن که به یک جلسه تراپی یا روان درمانی رایگان رفته باشید!
