نویسندۀ کارآفرین نباید دچار تلۀ کمال‌گرایی شود. ایده یا محصول وی، بالاخره باید علنی شود و منتشر گردد. نویسندۀ کارآفرین مستمر یاد می‌گیرد و رشد می‌کند؛ زمانش محدود است؛ پس باید مدیریت زمان برای مهم‌ترین کارهای روزانه از جمله خانواده داشته باشد.
محتوایی که تولید می‌شود، باید برای مخاطبانی باشد که گرسنۀ آن باشند؛ نه کسانی که نیازی به آن ندارند.
نویسندگی اگر رویکرد و نگاه کسب‌وکارگونه نداشته باشد، اتلاف وقتی بیش نیست.
کارآفرینی، ارتباط مستقیمی با متون ارزشمند دارد.
ملّت ایران باید خود را قوی کند.
کشور ما در حال حاضر که این مطلب را می‌نویسم، دچار مسائل و مشکلاتی هست که دشمنان این آب و خاک به آن تحمیل کرده‌اند.
بر حسب مطالعات، تجربه و پژوهش‌هایی که مستمر انجام می‌دهم به این باور رسیدم که حتی در بدترین شرایط هم ایرانیان می‌توانند حماسه خلق کنند و قدرتمند شوند.
کرونا نشان داد که خودمان می‌توانیم بدون التماس از قدرت‌های استکباری و باج دادن به آن‌ها، واکسن بسازیم و شرایط ایده‌آل امروز را رقم بزنیم: نه ترسی داریم از ماسک نزدن و نه هول و هراسی بابت ابتلا.
اقتصاد ما پتانسیل‌های زیادی دارد که می‌تواند مورد بررسی و توجه بیشتری قرار بگیرد. فریلنسرها و زنان خانه‌دار ما، اقشار بزرگواری هستند که بخش زیادی از جامعۀ فعال کشور را از نظر اقتصادی تشکیل می‌دهند.
بنابراین می‌توانند با ابزارهای جدید و با تولید محتوا به خلق ارزش و توسعۀ اقتصادی کشور کمک کنند.
نویسندگی، یکی از ابزارهایی هست که می‌توان با آن به تولید محتوا پرداخت و برای یک محصول(کالا/خدمت) فرصت‌های ارزشمندی را در حوزه‌های بازاریابی و فروش خلق نمود.
بر این باور هستم که هر شخصی می‌تواند با تکیه بر مهارت‌هایی ارزشمند و مدیریت بهتر زمان و داشته‌ها، از چیزی که علاقه دارد درآمد کسب کند؛ اشتغال‌زایی نماید و در نهایت نقشی در قدرتمند شدن ایران عزیزمان داشته باشد.