سجاد رحیمی مدیسه

آلبر کامو: وقتی انسان آموخت که چگونه با رنج هایش تنها بماند و چگونه بر اشتیاقش بر گریختن چیره شود، آن وقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد.

مدل کسب‌وکار با فرهنگ سازمان یا هر کسب‌وکاری، ارتباط بسیار نزدیکی داره.

وقتی فرهنگ درست شناخته نشه، خروجی کار می‌شود تدریس‌های سطحی و تحلیل‌های آبکی و دورهمی‌های پوچ و فاقد محتوا که هدفشون فقط برندسازی شخصی افراد به اصطلاح مدرس، منتور و مشاور هست. این اسامی اسامی ارزشمندی هستند که متأسفانه توسط موج سواران سودجو، مورد هجمه قرار گرفته و آسیبش رو هم صنعت‌ها و کسب‌وکارهای ایران دارن می‌بینند که بحث مفصلی داره.

مدل کسب‌وکار از اون چیزهایی هست که علی رغم اهمیتش توی کسب وکار اکثر مواقع باهاش سطحی برخورد شده.

برندها برای تحلیل بازار نمی‌آیند.
آنها برای تجمیع بازار می‌آیند.

یکی از دوستان در یکی از رویدادهای من درآوردی منابع انسانی شرکت کرده بود. هزینۀ زیاد بالایی نداشت؛ اما از وقتی که از وی گرفته شده بود برای برندسازی چند نفر خاص، به شدت شاکی بود.

این دوست تحصیل‌کرده و البته بسیار با تجربۀ ما می‌گفت:

یک صبح تا عصر ما تلف شد برای ارائه مشتی مزخرفاتی که اصلاً در بسیاری سازمان‌های ایرانی و حتی کسب‌وکارهای ایرانی جایگاهی نداره!

یک دورهمی بود که چند نفر با هم گپ بزنند؛ پول جاشون رو هم از ما بگیرند؛ آخرش هم یک برندسازی برای خودشون کرده باشند و عکس و فیلم‌هاشون رو شیر کرده باشند.