کتاب معرفی کردن را کار اصولی نمی‌دانم؛ چرا که اساساً تا انسانی خود و اهدافش را نشناسد و دغدغه‌ها و توانمندی‌های خود را به درستی درک نکند، تجویز هر کتابی برای او ممکن است آسیب‌زا یا ویران‌گر باشد.
معرفی کتاب‌های مفید برای مطالعه که امروز بسیار فراگیر و حتی تبدیل به یک مد و روش برای فالوور جمع کردن شده است، مشکلی را از مشکلات عمیق افراد حل نمی‌کند.
چه باید کرد؟ باید ابتدا خود را شناخت؛ سپس دغدغه‌ها و اهداف را؛ و در نهایت دست به انتخاب کتاب‌های خوب در طی یک مسیر درست و اصولی زد.
✍️ امروز از استادی ارجمند یک‌بار دیگر درس صبوری و سکوت را یاد گرفتم؛ شاید کلمه‌ی سال بعد همین "صبوری" یا "صبر" در امور زندگی و کارها باشد.
بر ماست که لذت ببریم از بوهای خوش، از رنگ ها، از جامه های زیبنده، از موسیقی، از بازی ها، از نمایش ها، از غذا و از همه گونه تفریح که هر کس می تواند بی آنکه آزاری به کسی برساند بدان پرداخت. باید به دیگران پیوست و در پیوند دادنشان به هم کوشید زیرا هر چیز که در راستای پیوند دادنشان به هم باشد خوب است. برای سهیم کردن دیگران در شادی خود باید کوشید, با آگاهی کامل باید با همه طبیعت یکی شد.
فلسفه ای برای زندگی
به طور تناقض‌آلودی، خودداری از پاسخ دادن به توهین، یکی از موثرترین پاسخ‌های ممکن است. یک دلیلش این است که خاموشی ما ممکن است برای فردی که توهین میکند، گیج‌کننده باشد؛ به این معنی که نمی‌داند آیا توهینش را فهمیده‌ایم یا خیر! بعلاوه، با این کار اجازه نمی‌دهیم از توهینش لذت ببرد و در نتیجه به احتمال زیاد پریشان می‌شود. پاسخ ندادن نشان می‌دهد که بود و نبود او در نظرمان یکسان است و از آنجا که هیچ‌کس دوست ندارد نادیده گرفته شود، عدم تمایلِ ما به پاسخ دهی، احساس تحقیر شدگی را در خود او برمی‌انگیزد.
بالاخره یک نفر باید گردن سرنوشت را بشکند. اگر هر از گاهی یک نفر، به سرنوشت دهن کجی نمی‌کرد، انسان هنوز روی شاخه‌های درختان زندگی می‌کرد.
