هر برند موفقی، محتوا و تفکری در پشت خود دارد که باعث می‌شود یک برند موفق شود و همان‌طور که واضح است، برند فاصله‌ای بسیار زیاد با یک لوگو دارد.
اگر چه ساخت اصولی یک لوگو هم نیاز به تفکر، اندیشه و پژوهش‌های فراوانی دارد که بعد دانشی کار در برندسازی را نشان می‌دهد؛ اما فرآیند برندینگ، طولانی و مستمر است؛ درست مانند یک برنامۀ بهبود دائم.
حتی در برندسازی شخصی هم ما با یک فرآیند مستمر مواجه هستیم؛ درست مانند یک درخت که باید دائماً مورد مراقبت و رسیدگی‌های مختلف قرار بگیرد.
تولید محتوا برای یک محصول فنی، باید همراه با تأکید بر مزیت‌ها و دقت در چگونگی چینش کلمات و جملات در بدنۀ متن/تصویر/ویدئو باشد.
مخاطبان غیرفنی دنبال پیچیدگی و تشریح عناصر مختلف یک محصول نیستند؛ بلکه دنبال راه حل و رفع مشکل/نیاز خود هستند.
یک مثال: چرا برای محصولات در دورۀ پس از کرونا خوب فروختند و برخی شکست خوردند؟ دلیل واضح است: چون راه حل‌‌های مناسبی برای نیاز مشتری داشتند یا نداشتند و همین پیروزی یا شکست آنها را رقم زد.
بدون شک مشتری یک محصول یا خدمت هر مسیری را که طی کند تا به خرید منجر شود، باید به محتوا و برندسازی آن محتوا قلابش گیر کند!
پوش نوتیفیکیشن هم یک ابزار در کنار سایر ابزارهای بازاریابی برای کسب‌وکارهاست؛ سفارش دادن و اجراش زیاد پیچیدگی نداره؛ ولی اینکه نتیجه بده مهمه!
تبلیغات تراکتی بسیار بسیار شبیه هم شده‌اند و در همۀ آنها محتوا چند خدمت یا محصول است و آدرس و شماره تماس.
این محتواهای متنی تکراری، جذابیتی برای مشتری و بازار هدف ایجاد نمی‌کند:
چه فرقی بین این تراکت با ده‌ها تراکت دیگر هست؟ اصلاً از کجا باید به این تبلیغ اعتماد کند که بعداً پشیمان نشود؟
عمدۀ تبلیغات تراکتی فقط برای شکسته نشدن دل توزیع‌کننده گرفته و بعد از چند ثانیه رها می‌شوند؛ تأکید می‌کنم: چند ثانیه؛ اما برخی تراکت‌ها شانس ماندن در کیف یا جیب فرد را دارند و قصۀ واقعی در نگاه دوم اتفاق می‌افتد!
آیا نگاه دوم فرد یا یکی از نزدیکان او به تبلیغ، فایده‌ای برایش ایجاد می‌کند؟ جذابیتی دارد؟ یا خیر؟
آیا محتوای متنی روی تبلیغ تراکتی، پیشنهادی ویژه به او ارائه می‌کند؟
