از نگرانی‌های مستمر چیزی عاید ما نخواهد شد.
نگران چه چیزهایی هستیم؟ نگران مسائلی که هیچ کنترلی روی آنها نداریم؟
اگر اینگونه باشد، زندگی را باخته‌ایم و بدجور هم باخته‌ایم.
تجربه و دانش 36سال عمر من می‌گوید: یا باید هر روز غصه و ناراحتی مسائلی را بخوریم که هیچ کنترلی رو آنها ندارم؛ و یا اینکه انتخاب کنم روی چیزهایی تمرکز کنم که در اختیار و تحت کنترل من است و این یکی از عوامل مهم دوری از نگرانی و شادمانی و احساس خوشبختی در زندگی است.
نگرانی تا حد طبیعی باید وجود داشته باشد تا آرامش و شادی معنا پیدا کند؛ ولی زمانی که از حد عادی خارج شود، تبدیل به یک خورۀ روح و روان خواهد شد و دستاوردی جز افسردگی، بیماری‌های جسمی و در نهایت تباهی نخواهد داشت.
ما باید یاد بگیریم هر روز نسخۀ بهتری از خودمان باشیم و این معنای موفقیت است.
موفقیتی که با دستان خودمان و با انتخابمان رقم خورده تا انسان بهتری نسبت به دیروزمان باشیم.