سجاد رحیمی مدیسه

در جا زدن، آخرش هیچ است!

و همۀ آن به عدم خواست قلبی ما برمی‌گردد که می‌خواهیم مسیر راحتی و تلاش نکردن را انتخاب کنیم.

آخر مگر می‌شود تلاش نکرد و توسعه پیدا کرد؟

مگر می‌شود رنجی نکشید و با دیگران متفاوت نبود؟

شاید برخی معمولی بودن را بخواهند؛ پس باید متناسب با همی معمولی بودن، از دنیا انتظار داشته باشند  و همیشه شاکی و نالان نباشند که به حقشان نرسیده‌اند.