افرادی که در دوران بچگی یا نوجوانی زیاد شکست بخورند، موفق‌ترین افراد هستند؛ شکست به این معنا که کاری را انجام می‌دهند و موفق نمی‌شوند. در نتیجه مرزهای توانایی‌های خود را از راه شکست می‌شناسند.
بدترین مدیران کسانی هستند که در دوران کودکی شکست نخورده‌اند و همیشه اول بوده‌اند. گاهی هست که کسی همیشه اول می‌شود، زیرا در اثر شکست‌هایش خودش را بالا کشاند. گاهی هم هست که محیط زندگی و جامعه به فرد اجازۀ مسابقه نمی‌دهد و او را در جایی می‌نشاند که رقیب نداشته باشد و همیشه اول بماند.
