سجاد رحیمی مدیسه

شخصاً کیفیت انجام کارها در بازه‌های زمانی رو مقدم بر کمیت می‌دانم.

گاهی بدبختی و فلاکت ما به خاطر این است که دنیایمان کهنه شده، چون فضاها و آدم‌های متفاوت از خودمان را نمی‌بینم به مرور غبار روی عینکمان به قیر سیاهی تبدیل می‌شود و مدام به دیوار می‌خوریم.

گاهی ورق زدن یک کتاب ساده، رفتن به یک محلۀ جدید، حضور در یک کلاس یا هر کار دیگری، می‌تواند دنیای ما را دگرگون کند. این چیز تازه لزوماً قرار نیست بکر و دست‌نیافتنی باشد؛ گاهی آنچه از نظر دیگران بدیهی یا احمقانه می‌رسد، دنیای ما را به‌کلی زیرورو می‌کند.

برای اینکه سخنگوی خوبی بشوی تنها یک قانون طلایی وجود دارد:
شنونده خوبی باش.
مارک تواین

ریچارد سول وورمن می‌گوید: یادگیری یعنی به خاطر آوردن آنچه به آن علاقه دارید و دوست می‌دارید.

از جمله‌قصارهای غیرخنثی و تأمل‌برانگیزی که اخیراً خوانده‌ام، یکی این جملۀ متیو کلی است:
«در یک ساعت سکوت می‌توان بیش‌تر از یک سال کتاب‌خواندن، مطلب یاد گرفت.»

البته کلی در گفتن جملۀ بالا اغراق کرده تا اهمیت سکوت را نشان بدهد؛ وگرنه من فکر نمی‌کنم در سکوت آدمی که کتاب‌خوان نیست، دستاورد خاصی داشته باشد.

سکوت گاهی می‌تواند خلاقه‌ترین حرکت ما باشد.