هنرمند به وسیله روی کاغذ آوردن اندیشه ها و عواطف خویش، از آنها رها می‌شود.هیچکس ننوشته است، نقاشی نکرده است، مجسمه نساخته است، آهنگی نساخته است، اختراع یا اکتشافی نکرده است مگر آنکه ضمن برخی هدفهای دیگر، خود را هم از تنش و اندوه برهاند.
نویسندگی در 37سالگی هم هنوز به من ارزش و امتیاز می‌دهد.
قلم را دست می‌گیرم و می‌نویسم؛ یا دکمه‌های کیبورد را تلق و تولوق پشت سر هم فشار می‌دهم؛ و یا روی صفحۀ کلید مجازی موبایل می‌نویسم.
فرقی ندارد، نویسندگی در 37سالگی هم برایم لذت‌بخش است و برکت دارد؛ به چیزهایی که ندارم با همین نویسندگی رسیدم.
نویسندگی هم دشوار است؛ کار راحتی نیست؛ هر روز باید زحمت بکشی و تلاش کنی تا چیزی به دنیای بیرون اضافه کنی و آثارش را هم ببینی.
این دنیا محال است که پنیر رایگانی به ما بدهد! نویسندگی هم از این قاعده مستثنی نیست.
