ما هیچ وقت نمی‌تونیم برای همۀ کارهایی که دلمان می‌خواهد انجام دهیم، وقت داشته باشیم؛ اما همیشه برای کارهایی که برای ما اولویت دارد، زمان هست.
آیا این کارها را درست شناخته‌ایم؟
من کسی رو که می‌گوید 24ساعت زمان هم کم است، دوریال قبول ندارم؛ چرا؟ چون عدم برنامه‌ریزی خود را به عوامل بیرونی نسبت می‌دهند و بعد گلایه دارند چرا زمان نیست.
همیشه زمان هست؛ این ما هستیم که تعیین می‌کنیم چگونه زمان را برای زندگی خود مدیریت کنیم.
باورِ غلط، سراب ذهن است.
زندگی عمر کردن نیست، رشد کردن است.
زندگی بافتن تاروپود خنده و گریه به‌هم است.
آینده بوم نقاشی‌‌ای است که با ذهن و باور امروز رنگ می‌شود.
"زهرا علیزاده"
هرچه قدر از گفتگو با آدم‌ها فاصله بگیریم یا بترسیم، به همان نسبت از رشد شخصیتی باز می‌مونیم.
بسیاری از مشکلات و تعارض‌ها با گفتگوهای ساده و البته باکیفیت، قابل حل شدن هست؛ به شرطی که طرفین گفتگو از صمیم قلب بخواهند بشنوند و گارد بیهوده یا مخرب نگیرند.
اینکه کسی جلوی رویت چیزی بگوید و پشت رویت! حرف دیگری بزند و یا طور دیگری عمل کند، یقیناً در عزت نفس داشتن، چالش هایی دارد که باید آنها را رفع کند.
دورویی، شاید به ظاهر امتیاز و سیاست بحساب آید؛ اما به چه بهایی؟
به بهای راست نگفتن؟ به بهای ظلم به انسانی دیگر؟
در جا زدن، آخرش هیچ است!
و همۀ آن به عدم خواست قلبی ما برمی‌گردد که می‌خواهیم مسیر راحتی و تلاش نکردن را انتخاب کنیم.
آخر مگر می‌شود تلاش نکرد و توسعه پیدا کرد؟
مگر می‌شود رنجی نکشید و با دیگران متفاوت نبود؟
شاید برخی معمولی بودن را بخواهند؛ پس باید متناسب با همی معمولی بودن، از دنیا انتظار داشته باشند و همیشه شاکی و نالان نباشند که به حقشان نرسیده‌اند.
