محتوای متنی چه دردی را دوا میکند؟
محتواهای متنی هر روز تولید میشوند و به دنیای متنهای فارسی وب اضافه؛ اما کدام یک موفقترند؟
تجربۀ من نشان داده است: متنهایی موفقترند که مشکلی را از مشکلات آدمها حل میکنند؛ نه متنهایی که برای موتورهای جستجو و گوگل با خط کشی مانند تعداد کلمات کلیدی و حتی سئو قیمتگذاری میشوند.
گاهی حتی دو خط محتوای متنی در گوگل بالاست فقط به جهت اینکه توانسته برای مخاطب ارزشمند باشند و دردی از دردهایش را دوا کند.
پس محتوای متنی باید دردی را دوا کند! دوای درد، ارزش هست؛ ارزشمند شدن متن یعنی بهبود یک درد!
برای همین هست که بسیاری سایتها، محتواهای کانالها و حتی صفحاتی با تعداد قابل توجه دنبالکننده، نتیجه نمیگیرند؛ چون محتواهایشان دردی را دوا نکرده!
دقت داشته باشید متن، مادر همۀ محتواهاست؛ حتی همان ویدئو و عکس جذابی که شما را به خودش مشغول میکند!
پس یادمان نرود محتوای ارزشمند را همیشه سرلوحۀ کار خود در همه جا قرار دهیم.
مخاطب برای دردها، مشکلات و روزمرگیهای ما اهمیتی قائل نیست.
برایش ارزشی ندارد. فریب کامنت و لایکها را نخوریم.
اساساً مردم در درجهی اول به دنبال حل مسائل و مشکلات خود هستند.
پس نویسندگی را باید به حل مشکلات مخاطب گره زد.
سوالات اساسی:
- محتواهای متنی ما چه مشکلی را از مشکلات مخاطب ما حل میکند؟
- مخاطب خریدار چه بخشی از محتوای ماست؟
- محتوای ارزشمند در ذهن هر دسته از مخاطبان من، چه محتواهایی هستند که او را وادار میکنند به چیزی فراتر از نظاره کردن و لایک زدن اقدام کند؟
همین حالا به آخرین خریدی که انجام دادید، فکر کنید:
چه کلمه و عباراتی در ذهن شما آمد که باعث شد کارت بکشید؟
این همان معنای محتوای متنی ارزشمند به زبان ساده است.
پس نتیجه میگیریم که اگر میخواهیم از نوشتههای خود منفعتی مالی یا معنوی کسب کنیم و همراهی فعال مخاطبان را داشته باشیم، راهی جز مسیر نویسندگی ارزشآفرین برای جامعهی هدف نداریم.
