وقتی غم‌های روزگار و دردها ما را به ستوه می‌آورد، یکی از ابزارهای ارزشمندی که به ما کمک می‌کند، نوشتن هست.
جادوهای زیادی در نوشتن وجود دارد؛ و یا بهتر بگویم: معجزه‌های بزرگی که حتی شاید زبان هم از توصیف کامل آن عاجز است.
در زندگی این معجزه را بارها و بارها تجربه کرده‌ام؛ نوشتن در خصوص سوژه و مسائلی که هر کدام از ما انسان‌ها در سطوح مختلف ممکن است تجربه کنیم و راحت از کنارشان بگذریم تا روز دیگری را به شب برسانیم و در پس آن، شبی را به روز دیگر.
نویشتن التیام می‌بخشد. نوشتن، ما را رها می‌کند. نوشتن تجربه‌ای دردناک را به گوهری متعالی تبدیل می‌کند.
و نوشتن نه به قصد انتشار یا اینکه یک نثر خوب تولید کنیم؛ بلکه نوشتن به قصد فهمیدن؛ به قصد درک کار خودمان؛ به قصد مرور دردهایمان و این خیلی می‌تواند کمک کند. سجاد رحیمی مدیسه، جمعه, ۱۹ آبان ۱۴۰۲
مطالب مرتبط:
