سجاد رحیمی مدیسه

بیماریش اینقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضیش عادت کردند و از یاد بردند که اون داره عذاب می‌کشه و یه روزی می‌میره.
حقیقت اینه گاهی هرچیزی که مربوط به ماست برای اطرافیانمون تبدیل به عادت میشه. درد و رنج‌هامون، بیماری‌هامون، حتی عشق و محبتمون نسبت به آدم‌ها، براشون تبدیل به عادت میشه و دیگه به چشم نمیاد. گاهی حضور دائمی ما، عشق ِ بی‌قید و شرط ما باعث میشه حتی دیده نشیم.

 مرگ خوش
 آلبر کامو

میخواهم طوری زندگی کنم که از زندگی لذت ببرم. 
اگر در کنارش موفقیتی هم حاصل شد، چه بهتر. 
ولی اگر نشد، لااقل خوب زندگی کرده‌ام و همین کافی است. 
من موفقیت را بخودی خود هدف نمی‌دانم. خیلی از مردم این را نمی‌فهمند.

مواجهه با مرگ 
برایان مگی

یه بار، یکی به من گفت که چیزی به اسم آدم بد وجود نداره؛ همه‌ی ما آدمایی هستیم که گاهی اوقات، کارای بد انجام می‌دیم. این حرف برای همیشه تو ذهن من مونده، برای اینکه حقیقت داره. همه‌ی ما، تو وجودمون یک کمی خوبی و بدی داریم...

ما تمامش می‌کنیم 
کالین هوور 

زلزله در سوماترا، سانحه ی هوایی در روسیه، مردی که سی سال دخترش را در زیرزمین زندانی کرد، جداییِ "هایدی کلام" از سیل، حقوق های بالا در بانک های آمریکا، حمله در پاکستان، استعفای رئیس‌جمهور مالی، رکورد جدید جهانی در پرتاب وزنه. 

آیا واقعا نیازی هست همه ی این چیزها را بدانی؟ 
ما به طرز اعجاب آوری بمباران اطلاعاتی می شویم، اما به طرز اعجاب آوری کم می دانیم. چرا؟ چون دو قرن پیش، قالب مسمومی از اطلاعات را تحت عنوان "اخبار" خلق کردیم. اخبار برای ذهن به مثابۀ قند است برای بدن: اشتها آور، آسان هضم و در دراز مدت بسیار مخرب.

هنر شفاف اندیشیدن 
رولف دوبلی 

هروقت یکی می‌گرید، دیگری می‌خندد. دوست عزیز، این قانون عالم است، رمز کمال همه‌جانبه‌ی آن است. اگر غیر از گریه چیزی در میان نباشد، حاصل یکنواختی محض است و اگر جز خنده چیزی نشنوی خسته‌کننده است. اما توزیع متناسب اشک و دست‌افشانی، هق‌هق و نغمه‌خوانی، روح عالم را از تنوع لازم برخوردار می‌کند و این روح بدل به توازن حیات می‌شود.

برشی از کتاب کینکاس بوربا اثر ماشادو د آسیس