ما هیچ وقت نمی‌تونیم برای همۀ کارهایی که دلمان می‌خواهد انجام دهیم، وقت داشته باشیم؛ اما همیشه برای کارهایی که برای ما اولویت دارد، زمان هست.
آیا این کارها را درست شناخته‌ایم؟
من کسی رو که می‌گوید 24ساعت زمان هم کم است، دوریال قبول ندارم؛ چرا؟ چون عدم برنامه‌ریزی خود را به عوامل بیرونی نسبت می‌دهند و بعد گلایه دارند چرا زمان نیست.
همیشه زمان هست؛ این ما هستیم که تعیین می‌کنیم چگونه زمان را برای زندگی خود مدیریت کنیم.
با شرافت زندگی کردن، هزینه دارد. اصلاً مگر ممکن است بدون داشتن شرافت، زندگی ارزشمندی داشت؟
ما انسان‌ها اگر می‌خواهیم انسان باشیم و انسان بمانیم و رسم آدمیت را به جا بیاوریم، باید در جاهایی هزینه کنیم و حتی آسیب ببینیم تا بتوانیم گوهر درونی انسانیت را در خودمان حفظ کنیم.
مال حلال به دست آوردن و سر سفرۀ خانواده و خود بردن هم از مصداق‌های باشرافت زندگی کردن هست.
شاید خیلی از جاها مجبور باشیم از امتیازات و جذابیت‌هایی به خاطر همین ارزش چشم بپوشیم؛ اما اطمینان داشته باشیم ارزشش را دارد و خدا در جایی برایمان جبران می‌کند.
باورِ غلط، سراب ذهن است.
زندگی عمر کردن نیست، رشد کردن است.
زندگی بافتن تاروپود خنده و گریه به‌هم است.
آینده بوم نقاشی‌‌ای است که با ذهن و باور امروز رنگ می‌شود.
"زهرا علیزاده"
هرچه قدر از گفتگو با آدم‌ها فاصله بگیریم یا بترسیم، به همان نسبت از رشد شخصیتی باز می‌مونیم.
بسیاری از مشکلات و تعارض‌ها با گفتگوهای ساده و البته باکیفیت، قابل حل شدن هست؛ به شرطی که طرفین گفتگو از صمیم قلب بخواهند بشنوند و گارد بیهوده یا مخرب نگیرند.
با سند و مدرک خوندم و تو همۀ سال‌های زندگیم بهم ثابت شده که: در این دنیا اساساً آسانی و آرامش وجود نداره! این دنیا با بلا و سختی آمیخته شده؛ طوری که اصلاً ازش گریزی نیست؛ تا آخرین روزی که هستی و نفس می‌کشی، رنج هست و دل‌مشغولی!
